"ΠΑΣΠ, ΕΑΑΚ και ΠΚΣ όλους σας γαμάει η ΔΑΠ ΝΔΦΚ" ήταν ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα της Φοιτητικής παράταξης της Νέας Δημοκρατίας στα πανεπιστήμια. Μαζί με κραυγές α και ου, "πασπίτη κάτσε στην π@@@σα μου επάνω παιδί του τάδε είμαι και ότι θέλω κάνω" και άλλα τέτοια συνθέτουν εικόνες από το ήθος, την αισθητική και τη φυσιογνωμία αυτού που λέμε "ΔΑΠΙΤΗ", που οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι είναι κάτι αρκετά μαζικό. Ακόμα και μετά από χρόνια μνημονίου η λογική του οχαδερφισμού, του γλειψίματος στον καθηγητή, οι πελατειακές σχέσεις της ξεφτίλας ( αυτές για να πάρεις έστω και μια σημείωση), η κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική παρακμή είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτά φαινόμενα στους κόλπους της νεολαίας.
Γιατί όμως τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Οι φοιτητικές εκλογές πέρασαν, ο "ακομμάτιστος" φορτσάκης αποκαλύφθηκε ότι δεν ήταν και τόσο, και η αλήθεια είναι ότι έχω χρόνια να πάω σε φοιτητική συνέλευση.
Τα θυμήθηκα γιατί άνοιξα την τηλεόραση. Είδατε πάντα η τηλεόραση είναι το πρόβλημα, ιδίως όταν την ανοίγεις!
Ανοίγοντας την λοιπόν είδα τις εικόνες από το Σύνταγμα του "Μένουμε Ευρώπη". Ο φόβος η απόγνωση και η καθυστέρηση, ο καριερισμός και η υποταγή, συναντήθηκαν σήμερα με τα πληρωμένα συμφέροντα, τον Μπογδάνο, τον Άδωνι, τον Βενιζέλο, τον Καμίνη, την Λυμπεράκη και τόσους άλλους που για να τους αναφέρεις θα έπρεπε να γράφεις σε κινέζικη εφημερίδα τοίχου για να χωρέσουν. Όλοι αυτοί λοιπόν ντύθηκαν δαπίτες φωνάζοντας έξω από την Βουλή "Και τώρα μπορείτε να πάνα γ@@@@τε" ή "Ζωή καρ@@@α η Ελλάδα πάνω απ' όλα".
Σωστά δεν το αποτυπώνω; Δεν σου θυμίζει εκείνους τους τύπους και τις τύπισσες που ούρλιαζαν λες και βρίσκονταν ανάμεσα σε γήπεδο, ερχόμενοι όμως από μπουζούκια. Εκείνους που μετά έμαθες ότι έπιασαν δουλεια σε ενα υπουργείο, υπηρέτησαν στα σύνορα Χολαργού - Αγίας Παρασκεύης και πήραν το πτυχίο εξ'αποστάσεως!
Ίδια εικόνα, που από την αίθουσα 108 του Παντείου Πανεπιστημίου μεταφέρθηκε μετά από χρόνια στο Σύνταγμα φωνάζοντας για άνευ όρων παράδοση στις ορέξεις των δανειστών.
Ας μην μας πιάνουν όμως εφιάλτες μπροστά στον εφιάλτη. Λες και τον βλέπουμε πρώτη φορά. Είναι ο ίδιος που τα ΜΜΕ προβάλλουν σε αντίθεση με αυτούς που αγωνίζονται. Σε αντίθεση με αυτούς που ο φακός τους τοποθετεί στις αθέατες πλευρές της "ενημέρωσης". Σε αντίθεση με αυτούς που όπως έγραψε κάποιος αποφάσισαν πως το να ανταγωνίζονται τον διπλανό τους δεν είναι η ζωή που τους ταιριάζει. Όπως τότε για δημόσια και δωρεάν παιδεία και τώρα ενάντια σε τελεσίγραφα και νέα μνημόνια.
Και τέλος αυτό που ταιριάζει στην περίσταση χωρίς κανέναν ελιτισμό είναι τα λόγια του Άλμπερ Καμύ:
"Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σ’ αυτό που σε συνθλίβει"
Π.Κ.
πηγή: alfavita.gr
Posted in: 
