Η δραματική μείωση της στελέχωσης των αγροτικών ιατρείων σε συνδυασμό με το αποτυχημένο εγχείρημα του ΕΟΠΥΥ και τη συρρίκνωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας επιτείνει τα προβλήματα που παρουσιάζει η πρωτοβάθμια περίθαλψη στην Ελλάδα. Κατά την τελευταία προκήρυξη του Υπουργείου Υγείας(Υ10γ/ οικ. 2453 9/ 1 / 2013) και την επαναπροκήρυξη (Υ10γ/ Οίκ. 17518 15/2 / 2013) από τις 518 κενές θέσεις αγροτικών ιατρείων καλύφθηκαν μόνο οι 234 (ποσοστό κάλυψης 45%). Το ποσοστό αυτό γίνεται ακόμα μικρότερο σε ορισμένους νομούς και αποτελεί ιδιαίτερα δυσοίωνο στοιχείο για την κάλυψη των υγειονομικών αναγκών των περιοχών αυτών. Νομός Δωδεκανήσου: Kάλυψη 21% ( 6 από τις 28 κενές θέσεις)
Νομός Λακωνίας : Κάλυψη 22% ( 7 από τις 32 κενές θέσεις)
Νομός Μεσσηνίας: Κάλυψη 24% ( 6 από τις 25 κενές θέσεις)
Νομός Φθιώτιδας: Κάλυψη 27% ( 7 από τις 27 κενές θέσεις)
Νομός Αρκαδίας : Κάλυψη 28% (7 από τις 25 κενές θέσεις)
Νομός Κυκλάδων : Κάλυψη 37% ( 10 από τις 27 κενές θέσεις)
Αδιάσειστη μαρτυρία ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο την συγκεκριμένη προκήρυξη είναι οι δεκάδες φωνές απ’ όλη την Ελλάδα (Λέσβος, Εύβοια, Πάτμος, Ικαρία, Λακωνία, Αρκαδία κ.λ.π.) που μιλούν για δραματικές ελλείψεις καθώς και τα αποτελέσματα άλλων προκηρύξεων όπως της 18/5/2012 με τελικό ποσοστό κάλυψης 47% κ.λ.π.
Για περισσότερο από 50 χρόνια οι αγροτικοί γιατροί αποτέλεσαν και αποτελούν βασικό πυλώνα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στην Ελλάδα. Η ορεινή διαμόρφωση της ηπειρωτικής χώρας και τα δεκάδες νησιά επέβαλαν μέσω τωνΝΔ 2592/1953 και 3487/1955 την ίδρυση και τη μεγάλη διασπορά αγροτικών ιατρείων προκειμένου να δημιουργηθεί δίκτυο παροχής πρωτοβάθμιων υπηρεσιών υγείας στους κατοίκους της υπαίθρου.
Η ανάπτυξη των Κέντρων Υγείας με το Ν.1397/1983, αποσκοπούσε στη δημιουργία οργανωμένου πλαισίου πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, το οποίο όμως ποτέ δεν ολοκληρώθηκε ενώ παρεμβάσεις μετέπειτα νομοθετημάτων δημιούργησαν σύγχυση και αβεβαιότητα σχετικά με την οριστική και πλήρη εφαρμογή του θεσμού της Π.Φ.Υ..
Στην εποχή πλέον του μνημονίου με την μεγάλη υποστελέχωση των μονάδων υγείας του ΕΣΥ ,οι αγροτικοί γιατροί καλύπτουν τις ανάγκες των περιφερειακών ιατρείων, στελεχώνουν τα Κέντρα Υγείας και στα νοσοκομεία της περιφέρειας αποτελούν βασικό κομμάτι του μάχιμου ιατρικού δυναμικού συμμετέχοντας σε εφημερίες, διακομιδές, συνταγογράφηση κ.λ.π..
Η περιορισμένη κάλυψη των κενών αγροτικών ιατρείων ιδιαίτερα σε άγονες και νησιωτικές περιοχές έχει αρνητικό αντίκτυπο στο επίπεδο της παρεχόμενης υγείας, δημιουργεί αίσθημα ανασφάλειας στο πληθυσμό και έχει οπωσδήποτε επίπτωση στην οικονομική-τουριστική ανάπτυξη του τόπου.
Πιθανές αιτίες της «άρνησης» των γιατρών να στελεχώσουν τα περιφερειακά ιατρεία πρέπει να θεωρούνται:
H ένταξη των αγροτικών γιατρών στο ενιαίο μισθολόγιο που είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των αποδοχών τους κατά 30% περίπου. Ο μηνιαίος μισθός είναι 800€ ενώ η αποζημίωση για ενεργό εφημερία είναι 3€ την ώρα.Eπι πλέον τις περισσότερες φορές ο γιατρός μετακινείται με δικά του έξοδα στα χωριά της αρμοδιότητάς του.
Παντελής ή σχεδόν παντελής απουσία εκπαίδευσης κατά τον υποχρεωτικό μήνα παρουσίας τους στο νοσοκομείο αναφοράς.Η υποστελέχωση των περιφερειακών μονάδων υγείας σε ειδικευμένους γιατρούς και οι επιτακτικές ανάγκες καθιστούν τα προγράμματα εκπαίδευσης, «υπερβολική πολυτέλεια».
Απαράδεκτες συνθήκες σε πολλά περιφερειακά ιατρεία με ασυντήρητες κτιριακές υποδομές ,ανεπάρκεια εξοπλισμού, αδυναμία ηλεκτρονικής συνταγογράφησης κ.λ.π..Είναι κοινό μυστικό ότι αγροτικοί γιατροί αναγκάζονται να δέχονται ασθενείς και να συνταγογραφούν σε σχολεία, καφενεία, απαράδεκτους τριτοκοσμικούς χώρους, να μεταφέρουν ανά χείρας εκτυπωτές και υπολογιστές κ.λ.π.
Η επιφόρτισή τους με ιατρικό έργο που δεν τους αναλογεί σε σχέση με την εκπαίδευσή τους όπως εφημέρευση σε Κέντρο Υγείας χωρίς κάλυψη ειδικευμένου γιατρού, εφημέρευση στα ΤΕΠ νοσοκομείου που παρέχει δευτεροβάθμια περίθαλψη, με αποτέλεσμα να δημιουργείται επιπρόσθετο άγχος και ανασφάλεια .Επίσης εξαναγκάζονται σε συνταγογράφηση χωρίς να τηρούνται οι εκ του νόμου προυποθέσεις (ΠΔ 121 /2008) καθ’ όσον, πολλές φορές, οι συνθήκες δεν επιτρέπουν εξέταση του ασθενούς.
Η εκ μέρους της πολιτείας διακριτική και άνιση σε βάρος των αγροτικών γιατρών αντιμετώπιση εφ’ όσον δεν τους χορηγείται ημέρα ανάπαυσης μετά την ενεργό εφημερία χωρίς έτσι να διασφαλίζεται η ασφάλεια και υγεία των γιατρών και εν τέλει η ασφάλεια των ασθενών.
Τοπικές συνθήκες, όπως αυταρχική και απαξιωτική συμπεριφορά από διοικήσεις νοσοκομείων, διευθυντές ιατρικής υπηρεσίας, διευθυντές κέντρων υγείας που θεωρούν ότι ο γιατρός που υπηρετεί υπηρεσία υπαίθρου είναι το «παιδάκι για όλες τις δουλειές».
Η μακροχρόνια αναμονή για λήψη ειδικότητας έχει δημιουργήσει μεταναστευτικό ρεύμα στους νέους γιατρούς με αποτέλεσμα η Ελλάδα να στερείται τις υπηρεσίες πολύ καλά καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού.
Είναι φανερό ότι τα περιφερειακά ιατρεία εξακολουθούν να αποτελούν τον πυρήνα της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας κυρίως σε ορεινές, δυσπρόσιτες περιοχές και στα νησιά. Η αποστελέχωσή τους θα δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στις τοπικές κοινωνίες δεδομένου ότι η ύπαρξη ιατρικής περίθαλψης αποτελεί ισχυρό παράγοντα για την παραμονή του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές. Σε αντίθετη περίπτωση οι πολίτες διακατέχονται από ανασφάλεια, φόβο, ταλαιπωρούνται, επιβαρύνονται οικονομικά και εν τέλει διακινδυνεύουν τη ζωή τους.
Η αποδυνάμωση των αγροτικών ιατρείων αποδεικνύει ότι η μνημονιακή, νεοφιλελεύθερη πολιτική έχει πλήξει τη δημόσια υγεία σε όλο της το φάσμα.
Μόνο οι ίδιοι οι πολίτες με τις αντιδράσεις τους μπορούν να ανακόψουν τη συρρίκνωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας που θα έχει ως επακόλουθο την ερήμωση της ελληνικής υπαίθρου.
πηγή: stithoskopio
Posted in: 
